مواد برای اتصالات پلی اتیلن 63 اغلب در کنار مواد برای لوله انتخاب می شوند. انتخاب به عواملی مانند هزینه، انعطاف پذیری، محیط، شرایط محیطی و درجه بندی فشار مورد نیاز بستگی دارد.
انتخاب مواد شامل انواع مختلف پلاستیک یا فلز است.
آلومینیوم: سبک وزن و مقاوم در برابر خوردگی. آلومینیوم معمولاً برای لوله کشی استفاده می شود و مواد مناسب برای لوله های آلومینیومی است.
آلومینیوم به خودی خود دارای استحکام کششی پایینی است و در مواقعی که به مقاومت در برابر خوردگی بالا نیاز است استفاده می شود.
برای بهبود استحکام و سختی آن با روی، مس، سیلیکون، منگنز و/یا فلزات دیگر آلیاژ می شود.
برنج: قوی، بادوام و مقاوم در برابر خوردگی، با انعطاف پذیری در دمای بالا و رسانایی خوب. برنج آلیاژی از مس و روی است.
به دلیل قابلیت ماشینکاری و خواص عملکرد عالی، رایج ترین فلز اتصال لوله است که در صنعت استفاده می شود.
اتصالات برنجی می تواند دارای پوشش های محافظ یا تزئینی مختلفی باشد که باید با پوشش لوله مطابقت داشته باشد.
چدن: قوی و بسیار مقاوم در برابر سایش. اتصالات و لوله های چدنی عمدتاً در ساخت و ساز ساختمان برای کاربرد های بهداشتی، زهکشی طوفان، ضایعات و لوله های هواکش به دلیل مقاومت آنها در برابر مواد ساینده مانند ماسه، شن، مواد زائد جامد و زباله استفاده می شود.
مس: بسیار مقاوم در برابر خوردگی با رسانایی عالی. اتصالات مسی برای بسیاری از کاربردهای لوله کشی و گرمایش مهم هستند و معمولاً برای خطوط آبرسانی مسکونی استفاده می شوند.
اتصالات مسی معمولاً همراه با لوله‌های مسی استفاده می‌شوند و به دو صورت نرم یا سفت هستند.
مس نرم یا انعطاف پذیر به راحتی خم شده و مانور داده می شود و تنها نوع مناسب برای اتصالات فلر است.
مس صلب خم شدنی نیست و برای دور زدن گوشه ها و موانع به اتصالات جهت دار نیاز دارد.
