بیش از 4000 آوونوئید شناسایی شده است که بسیاری از آنها در محصولات و نوشیدنی‌هایی مانند چای، شراب قرمز و آبجو یافت می‌شوند.
گزارش شده است که دارای فعالیت های ضد ویروسی، ضد حساسیت، ضد پلاکتی، ضد التهابی، ضد توموری و آنتی اکسیدانی است. پلی فنول های چای. تقسیم بندی پلی فنل ها به آوونوئیدها ختم نمی شود. مقدار تخمیر که چای به جا می گذارد.
نوع ترکیبات فلاونوئید موجود را تحت تأثیر قرار می دهد. به عنوان مثال، برای تولید چای دوغزال سیاه برگ ها را بخار پز یا در دمای بالا خشک می کنند تا از اکسیداسیون جلوگیری شود.
این فرآیند منجر به تولید مقدار زیادی از آونوئیدها به نام کاتچین می شود. اپی گالوکاتچین 3-گالات ترکیبی از کاتچین خاص (EGCG) به عنوان یک جزء اصلی در چای سبز شناخته می شود که تقریباً 30 درصد از کل ظرفیت آنتی اکسیدانی را تشکیل می دهد.
در تولید چای سیاه، برگ ها اجازه داده می شود پژمرده شوند و سپس خرد می شوند و اجازه می دهند اکسیداسیون انجام شود.
در طی این فرآیند، اکثر کاتچین‌ها تحت یک تبدیل آنزیمی قرار می‌گیرند که در نتیجه تعداد بیشتری از تآوین‌ها و تآروبیگین‌ها تولید می‌شود. هم تافاوین ها و هم تآروبیگین ها به طعم و رنگ چای سیاه کمک می کنند و خواص آنتی اکسیدانی خاص خود را دارند.
چای اولانگ فقط تا حدی تخمیر می شود و بنابراین در جایی بین چای سبز و سیاه در غلظت پلی فنل قرار می گیرد.
درباره چای سفید چای سفید از برگ ها و جوانه های جوان Camellia sinensis گرفته می شود و تنها یک بار در سال در اوایل بهار برداشت می شود. چای سفید بخارپز شده و بلافاصله خشک می شود.
پس از چیدن برای جلوگیری از اکسیداسیون، کرک های سفید برگ دست نخورده باقی می ماند و از این رو سفید ظاهر می شود. بررسی ادبیات تحقیقات محدودی را با مقادیر زیادی از داده های متناقض ارائه می دهد.
