تعداد زیادی فرش ایرانی تاریخی در موزه‌های سراسر جهان به نمایش گذاشته می‌شود، اما قدیمی‌ترین آن‌ها به ۲۵۰۰ سال پیش در موزه دولتی ارمیتاژ در فدراسیون روسیه نگهداری می‌شود.
فرش نگین فیروزه کاشان قدیمی ترین فرش ایرانی است.
هنر ملیله کاری در دوران سلجوقیان و دوره ایلخانان به ویژه در منطقه تاریخی آذربایجان رواج داشت.
این هنر در دوره تیموری و صفوی به سمت کمال حرکت کرد.
در دوران صفویه الگوهای جدیدی مطرح شد.
در همان دوره، تنوع رنگ و جزئیات فرش ها به قدری بهبود یافت که فرش های پرده ای پدید آمدند.
صادرات قالی از ایران در دوران تیموریان و صفویان به ترکیه و اروپا آغاز شد و ملیله سازی را بعد تولید صنعتی بخشید، به طوری که کارگاه های تولید فرش بسیاری در اصفهان، تبریز، کاشان، کرمان و بخش هایی از استان خراسان ایجاد شد.
فرش های ایرانی از آن زمان به شهرت جهانی رسیده اند و طرفداران زیادی مشتاق هستند که آن ها را در خانه یا محل کار خود داشته باشند.
قدیمی ترین فرش ایرانی موجود به نام فرش پازیریک توسط سرگئی ایوانوویچ رودنکو در سال های 1947-1949 در دره پازیریک در کوه های آلتای، سیبری، در جنوب شهر مدرن نووسیبیرسک، روسیه پیدا شد.
فرش پازیریک که حدود 2500 سال پیش ساخته شده است، دارای ابعاد 183 در 200 سانتی متر است و اکنون در موزه دولتی ارمیتاژ در فدراسیون روسیه نگهداری می شود.
نقوش موجود در فرش شبیه نقش برجسته‌های تخت جمشید در جنوب ایران است و به گفته کارشناسان کیفیت آن کمتر از فرش‌های امروزی نیست.
این گمانه زنی را تقویت می کند که فرش پازیریک در یک جامعه متمدن ساخته شده است.
فرش‌های ایرانی معروف دیگری نیز در موزه‌های معروف دنیا نگهداری می‌شوند، از جمله فرش اردبیل در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن، فرش چلسی در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن و فرش شکار در موزه هنر و صنعت اتریش.
