زردچوبه یک ادویه طلایی است که از ریزوم گیاه Curcuma longa که از خانواده Zingiberaceae است به دست می آید.
از زمان‌های قدیم زردچوبه به‌عنوان ماده اصلی غذاهایی که از بنگلادش و هند سرچشمه می‌گیرد به دلیل رنگ، طعم و مزه آن استفاده می‌شده است.
همچنین در مراسم‌های اجتماعی و مذهبی در طب آیورودا و عامیانه علیه بیماری‌های مختلف از جمله بیماری‌های معده، کبد، زنان و بیماری‌های عفونی استفاده می‌شود.
زردچوبه کیلویی 1401 حاوی 69.43 درصد کربوهیدرات، 6.3 درصد پروتئین، 5.1 درصد روغن، 3.5 درصد مواد معدنی و سایر عناصر است.
ترکیبات شیمیایی زیست فعال در زردچوبه به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است.
تا به امروز، تقریباً 235 ترکیب، عمدتاً فنولیک‌ها و ترپنوئیدها، از گونه‌های مختلف زردچوبه شناسایی شده‌اند که شامل بیست و دو دی‌آریل هپتانوئید و دی‌آریل پنتانوئید، هشت فنیل پروپن و همچنین سایر فنولیک‌ها، شصت و هشت مونوترپن، پنج دی‌ترپن‌ترپن، 109 دی‌آریل هپتانوئید، 109 دی‌آریل هپتانوئید، چهار استرول، دو آلکالوئید و چهارده ترکیب دیگر.
کورکومینوئیدها (بیشتر کورکومین) و اسانس ها (عمدتاً مونوترپن ها) اجزای اصلی فعال زیستی هستند که زیست فعالی های متفاوتی را نشان می دهند.
Calebin-A، وانیلیک اسید، وانیلین، کورستین و سایر ترکیبات فنلی نیز قبلاً از زردچوبه شناسایی شده بودند.
گیاه چند ساله علفی به طور گسترده در مناطق گرمسیری جنوب آسیا از جمله بنگلادش، هند و چین کشت می شود، در حالی که هند صادرکننده اصلی زردچوبه است.
بنگلادش برای پاسخگویی به تقاضاهای فزاینده در بازارهای ملی و بین‌المللی، بسیاری از شرکت‌های ادویه‌ساز امیدوارکننده و پایدار از جمله Square، BD foods، Archu، Pran، ACI و Dekko را توسعه داده است و موقعیت جغرافیایی مناسب خود را برای کشت زردچوبه، به‌ویژه در نواحی تپه‌ای این کشور به حداکثر رسانده است.
بخش بزرگ چیتاگونگ عملکرد زردچوبه در دوره تولید 2007-2008 5.16 متریک تن در هکتار بود و به دلیل توسعه و انتشار ارقام اصلاح شده روزانه افزایش یافت.
اشکال رایج ریزوم زردچوبه شامل مستطیل با شاخه‌های کوتاه است که به‌طور محلی «کورا» نامیده می‌شود، و همچنین بیضی شکل که به‌طور محلی «مورا» نامیده می‌شود (شکل 1).
با این حال، در منطقه خولنا، این گونه‌های زردچوبه محلی به‌عنوان «kopil moni chora» و «kopil moni mura» شناخته می‌شوند.
