برخی از محققان به این نتیجه رسیده اند که تعدادی فرش قدیمی لهستانی نیز در این منطقه بافته می شود.
فرش معروف بقعه شیخ صفی استاد قالی بافی کاشان بوده است.
این فرش معروف به فرش اردبیل اکنون در موزه ویکتوریا و آلبرت نگهداری می شود.
همچنین «فرش شاه عباسی» مزین به گل‌های درشت شاه عباسی در این دوره تولید می‌شود.
قالی بافان عموماً تار و پود فرش کاشان و روفرشی کشدار ضد آب را از پنبه می سازند و ابریشم فقط در فرش های بسیار ظریف و ظریف استفاده می شود.
برای زیر پود از نخ های کاشانی به نام های شهری و اصفهانی استفاده می کنند که ضخیم تر از روی پود است.
در اولین نگاه می توان به پشم ظریف و کوتاه و بافت مخملی پشم مرینوس در طرح فرش پی برد.
قالیبافان کاشانی علاوه بر پشم مرینوس استرالیایی از نخ های پشم خراسان، کرمانشاه، آذربایجان و تهران نیز استفاده می کنند.
قبل از شروع بافت، طراحان الگوهایی شامل شاخه ها، گل ها، برگ ها، شکار حیوانات و صحنه های نبرد تاریخی را آماده می کنند.
سپس بافندگان با استفاده از نخ رنگ شده و ابریشم شروع به خلق فرش ایرانی می کنند.
سبک بافت ایرانی که به «گره نامتقارن» نیز معروف است، گرهی است که پیچش مشخصی دارد.
می توان گره های مساوی آن را در پشت فرش دید.
ویژگی های فرش کاشان :
مهارت سنتی قالی بافی کاشان به دو نوع قالی عشایری و شهری تقسیم می شود.
فرش عشایری در میمه و جوشقان یافت می شود.
موارد زیر برخی از ویژگی های خاص این میراث فرهنگی ناملموس ایرانی است:
- راج پایین، 30 تا 45 گره در 7 سانتی متر خطی،
- پس زمینه قرمز تیره با حاشیه آبی سرمه ای،
- مدالیون لوزی شکل به شکل بیضی شکل،
- نقوش عربی روی قطعات گوشه، مدال و حاشیه.
