سس کچاپ با منشاء آسیایی توسط تولید کنندگان آمریکایی در سرتاسر جهان پخش شد.
بازگشت به بطری کوچک سس گوجه فرنگی که هنوز شبیه سازهای زیادی در سراسر کره زمین دارد.
سس قرمز از جمله چاشنی های غذایی است که امروزه طرفداران بسیاری را از آن خود نموده است.
سس قرمز بیژن معروف مدت ها پیش در آسیا متولد می شد.
ملوانان انگلیسی آن را در پایان قرن هفدهم از خاور دور بازگرداندند.
این سس آب نمک ماهی نسبتاً تند که در آن زمان «ک تسیاپ» نامیده می‌شد، برای طعم غربی‌ها که قارچ، سپس گوجه‌فرنگی و شکر اضافه می‌کردند، کمی قوی بود.
یک کتاب دستور پخت آمریکایی که در سال 1801 منتشر شد، از یک “سس گوجه فرنگی” که توسط سندی ادیسون ساخته شده بود، اشاره می کند.
دستور العمل های دیگر در سال های 1812 و 1824 ظاهر شد.
در سال 1837، جوناس یرکس سس قرمز خود را در سراسر ایالات متحده تولید و توزیع کرد.
در آن زمان سس قرمز در کیگ فروخته می شد تا عیوب بافت آن پنهان شود.
در سال 1869، آمریکایی ها، هنری جی. هاینز و ال. کلارنس نوبل، آجر سازان سابق، تجارت سس ترب کوهی را راه اندازی کردند.
این در بطری های شفاف فروخته می شود تا کیفیت محصول را نشان دهد.
در سال 1876، هاینز “Tomato Catsup” خود را راه اندازی کرد که آخرین کلمه به معنای “کیفیت برتر” است.
سپس از گوجه فرنگی، شکر، سرکه و ادویه ها درست می شود.
ده سال بعد، او با خانواده اش به انگلستان رفت تا محصولات خود را در فروشگاه لندن “Fortnum & Mason” عرضه کند: سس قرمز همانطور که می دانیم تازه از اقیانوس اطلس عبور کرده بود.
در سال 1892، هاینز تبلیغاتی برای یک فروشگاه کفش می بیند که با افتخار 21 مدل خود را ارائه می دهد.
سپس محصولات خود را می شمارد و در 57 سالگی تصمیم می گیرد شعار “57 گونه” را روی بطری های سس قرمز خود بگذارد.
