ارتباط بین نوشیدن چای سبز و خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده در یک مطالعه مورد-شاهدی مبتنی بر جمعیت در شهر شانگهای با استخدام 908 بیمار مبتلا به سرطان پانکراس و 1067 فرد سالم مورد بررسی قرار گرفت.
پرسشنامه مصاحبه توسط آزمودنی ها تکمیل شد تا اطلاعاتی در مورد نوشیدن چای، نوع چای، میزان مصرف چای، دمای چای و مدت زمان نوشیدن منظم چای ارائه شود.
نوشیدن منظم چای خارجی کیلویی با کاهش 32 درصدی خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده در مقایسه با زنانی که به طور منظم چای نمینوشیدند با افزایش مصرف و مدت زمان طولانیتر نوشیدن چای مرتبط با کاهش خطر سرطان پانکراس مرتبط بود.
دمای پایین چای با کاهش خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده در مردان و زنان، صرف نظر از میزان یا مدت زمان نوشیدن چای در میان افرادی که به طور منظم چای مینوشند، مرتبط بود.
در مطالعات مورد شاهدی در مورد رابطه بین سرطان معده و مصرف چای که در چین و ژاپن انجام شد، یک رابطه معکوس معنیدار در چهار مطالعه و یک رابطه معکوس ناچیز در دو مطالعه یافت شد.
مصرف چای به طور فزاینده ای با افزایش سلامت قلب و عروق و متابولیک مرتبط است.
چای سبز باعث افزایش فعالیت آنزیم های دخیل در محافظت سلولی در برابر گونه های فعال اکسیژن می شود: سوپراکسید دیسموتاز در سرم و بیان کاتالاز در آئورت.
این عمل با اثر مستقیم بر روی گونه های اکسیژن با کاهش غلظت اکسید نیتریک پلاسما ترکیب می شود.
کاتچین های چای سبز از طریق مسیرهای مختلف بر متابولیسم لیپیدها تأثیر می گذارند و از ظهور پلاک های آترواسکلروتیک جلوگیری می کنند.
مصرف آن باعث کاهش جذب تری گلیسیرید و کلسترول می شود و این یافته ها مطابق با افزایش دفع چربی است.
در بیمارانی که برای اولین بار در چین تحت عروق کرونر قرار گرفتند، مصرف چای سبز با کاهش خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر در بیماران مرد همراه بود، با نسبت شانس تعدیل شده 0.62 در مقایسه با افرادی که چای سبز نمی نوشیدند.
در مقایسه با افرادی که چای نمینوشند، نسبت شانس تعدیلشده در بیماران مردی که کمتر از 125 گرم برگ چای سبز خشک در ماه مصرف میکنند، 0.36 برای 125 تا 249 گرم در ماه و 0.36 برای بیش از یا برابر با 250 گرم در ماه بود.
روابط دوز-پاسخ مشابهی برای فراوانی، مدت زمان، غلظت و سن شروع نوشیدن چای سبز در بیماران مرد وجود داشت، در حالی که هیچ ارتباط معکوس بین مصرف چای سبز و بیماری عروق کرونر در بیماران زن یافت نشد.