از سنگ گرانیت صنعتی برای ساخت سنگ خرد شده استفاده می شود که برای ساخت و ساز بزرگراه، بتن، ساخت و ساز ساختمان، پر کردن، بالاست راه آهن و بسیاری از اهداف دیگر استفاده می شود.
آنها در صنعت سنگ های بعدی برای ساخت کانتر، کاشی های کف، مهار، روکش ساختمان، بناهای تاریخی، سنگ فرش و بسیاری از محصولات دیگر استفاده می شوند.
این گرانیت ها ممکن است با سطوح اره شده، بریده شده یا صیقلی استفاده شوند.
بنابراین، نام “گرانیت” نامی است که برای سنگ های آذرین که از فلدسپات ارتوکلاز، کوارتز، فلدسپات پلاژیوکلاز، میکا و آمفیبول تشکیل شده اند استفاده می شود که در بلورهایی به اندازه کافی بزرگ وجود دارد که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده باشد.
این نام برای برخی اهداف و برای برخی افراد به اندازه کافی مشخص نیست. نام های ویژه برای سنگ های گرانیتی بر اساس اندازه دانه (بلور) آنها استفاده می شود.
اگر یک سنگ گرانیتی دارای دانه های بزرگی باشد (بیش از یک سانتی متر)، اغلب به آن پگماتیت می گویند. اگر این سنگ مخصوصاً ریزدانه باشد که در عمق کم متبلور می شود، ممکن است آن را “آپلیت” نامید.
سنگ های گرانیتی که دارای ترکیب معدنی هستند که با دیوریت هم مرز هستند، ممکن است “گرانودیوریت” نامیده شوند.
آنهایی که به‌ویژه غنی از فلدسپات‌های پلاژیوکلاز هستند، به قیمت از دست دادن فلدسپات‌های قلیایی، ممکن است “مونزودیوریت” نامیده شوند.
گرانیت سنگی است که اغلب به عنوان “سنگ ابعاد” استخراج می شود یک ماده سنگ طبیعی که به بلوک ها یا صفحات با طول، عرض و ضخامت خاص بریده می شود.
گرانیت به اندازه کافی سخت است که در برابر سایش مقاومت کند، به اندازه کافی قوی است که وزن قابل توجهی را تحمل کند، به اندازه کافی بی اثر است تا در برابر هوا مقاومت کند، و یک جلا دهنده درخشان را می پذیرد.
این ویژگی ها آن را به یک سنگ ابعاد بسیار مطلوب و مفید تبدیل می کند.
