لوله های پلی اتیلن از دهه 1960 برای مدیریت آب آشامیدنی استفاده شده است.
بدیهی است که این ماده به عنوان ماده ایده آل برای شبکه های حمل و نقل آب تلقی می شود.
اولین دلیلی که استقرار گسترده لوله پلی اتیلن گاز سایز 90 را توضیح می دهد، سبک بودن مواد پلی اتیلن است.
برخلاف لوله های چدنی یا سربی، پلی اتیلن سبک تر است و بنابراین نصب آن آسان تر است.
علاوه بر این، عمر طولانی لوله های پلی اتیلن و هزینه های نصب پایین، هزینه ها را برای جوامع بسیار جذاب می کند.
علاوه بر این، کیفیت عالی دیگری که استفاده از پلی اتیلن را برای لوله ها و مدیریت آب آشامیدنی توجیه می کند، نقطه ذوب آن است.
در واقع، لوله های آب پلی اتیلن با استفاده از تکنیک الکتروفیوژن به راحتی می توانند ذوب و به یکدیگر متصل شوند.
بنابراین، نصب ساده تر است و نیازی به اضافه کردن یک بلوک لنگر بتنی ندارد.
چه برای جایگزینی یک شبکه لوله کشی چدنی و چه برای راه اندازی یک سیستم آبیاری کارآمد، پلی اتیلن برجسته است.
به تدریج، این ماده نیز باید جایگزین تمام سیستم های قدیمی شود.
مهمتر از همه، انتخاب این ماده باعث صرفه جویی در هزینه می شود زیرا تولید آن ارزان است.
به طور کلی، در طول یک سایت ساخت و ساز، HDPE به صورت لوله یا سیم پیچ تحویل داده می شود.
سپس برای ایجاد کارآمدترین سیستم لوله ممکن، همجوشی حرارتی هر قسمت را به یکدیگر متصل می کند.
به لطف اتصالات HDPE، نصب ها ساده تر و لزوماً ارزان تر از پروژه های چدنی هستند.
در نهایت، با توجه به مطالعات علمی اخیر انجام شده توسط موسسه لوله های پلاستیکی در ایالات متحده به طور خاص، طول عمر یک لوله HDPE 50 تا 100 سال است.
حتی در شرایط سخت استفاده، برای مثال در خاک های سخت، HDPE انعطاف پذیر و ایده آل باقی می ماند.
در مقایسه با پلی وینیل کلراید PVC، PE هیچ خطری برای شکستن یا ترک خوردن ندارد.
